Nu zijn er tegenwoordig programma's die het leren
van woordjes makkelijk maken. Je typt in het ene vakje het te leren woord en in
het andere vakje de vertaling. Belangrijke tussenstap bij de dyslect is de
controle door een ander of er ook de lettercombinatie staat die bedoeld is. En
daarna kan geoefend worden. Je hoort of ziet het ene woord, je typt het
bijbehorende woord en als dat goed is, zie je dat woord niet meer terug. En zo
wordt de te leren lijst steeds korter en worden uiteindelijk ook de laatste
twee lastige woorden aan de woordenschat toegevoegd.
Fijn voor de Engelse, Franse en Duitse woordjes.
Maar hoe krijg je de Griekse woordjes geleerd? Kan dat programma wel uit de
voeten met die vreemde letters. Hoe krijg je die letters eigenlijk ingevoerd?
Zoonlief en ik kropen samen achter de
computer, om eens te kijken hoe we de woorden in konden voeren. Hij met zijn
kennis van het Griekse alfabet en de woordenlijst en ik achter het toetsenbord.
De oplossing was uiteindelijk eenvoudig maar doeltreffend. Zoonlief sprak de woorden uit en
ik schreef wat ik hem hoorde zeggen en vulde de Griekse kant met de klanken van
de letters, bijvoorbeeld 'ksi'. En daarmee konden zowel het programma als
zoonlief overweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten