Letter en beker

Hoe je het ook wendt of keert, een beker blijft een beker. Maar een letter niet, die kan van klank veranderen.

Toen zoonief in groep drie zat, had hij niets met letters. Terwijl klasgenootjes al vlot zinnetjes lazen, deed hij niks met letters. Of beter gezegd, deed hij maar wat met letters. Tot ik op een dag ten einde raad een beker pakte. “Kijk”, zei ik met de beker in mijn hand die ik alle kanten uit draaide, “een beker blijft een beker, hoe je hem ook draait. Maar bij een letter is het belangrijk hoe hij gedraaid is. Als je hem draait, verandert hij van klank. Een d wordt als je hem omdraait een b, of als je verder draait een p en nog verder een q. Om daarna weer een d te worden”. Dan krijg je andere woorden, bijvoorbeeld doos, boos of poos.

Het maakt in een zin wel verschil: De postbode brengt een doos, wacht een poos of wordt een beetje boos.
Eerst deed mijn zoon maar wat en vroeg zich af wat de postbode deed. Vulde in wat hem het beste leek. Na ons korte gesprekje klaarde zijn gezichtje op. Voor hem was het tot dat moment gewoon de letter van dat streepje en het rondje, die je steeds anders uitsprak. Maar dit verklaarde het wel, er was dus een verschil, je hoefde niet te raden! Nu alleen nog het verschil onder de knie krijgen.

Laatst vertelde hij mij, inmiddels bijna volwassen, dat het helemaal niet waar is wat ik altijd zeg, dat hij de d of de b door elkaar haalt. Die weet hij best. Het zijn juist twee andere letters.

Welke? Tja, ze lijken ook zo op elkaar, dat kon hij mij niet vertellen ….