Ik weet dat geen enkel kind gelijk is. Dat geen enkele dyslexie hetzelfde is. En elke definitie van dyslexie legt andere accenten. De Stichting Dyslexie Nederland hanteert de volgende definitie: “Dyslexie is een stoornis die gekenmerkt wordt door een hardnekkig probleem met het aanleren en/of vlot toepassen van het lezen en/of het spellen op woordniveau.”
In de praktijk herken ik vooral de hardnekkigheid, het automatiseringsprobleem en het technische lezen. Elke keer weer moeten nadenken over die letter, dat wil maar niet automatiseren. Het is zeer hardnekkig en het lezen blijft zo technisch. Hoe weet je dan waar de gelezen tekst over gaat? Een frustratie die dit met zich meebrengt!
Met drie intelligente maar dyslectische zonen, heb ik heel veel uitgeprobeerd om ze te helpen. Als het niet linksom gaat, om het dan rechtsom te proberen. Dat vraagt om veel creatieve ideeën om steeds weer een nieuwe list te verzinnen hoe het wel zou kunnen lukken. Dat heb ik gedaan en dat doe ik nog steeds. Ondanks alles, alle inzet die dit vraagt is het ook leuk om te doen. Zien hoe ze beter worden. Dat er (uiteindelijk) uitkomt wat erin zit. Er blijkt altijd nog een andere manier om het te proberen, om weer een stap verder te komen. Stapje voor stapje kom je uiteindelijk waar je wilt zijn.
Maar zonder alle creatieve ideeën om het aan te pakken was dat niet gelukt. Dit is zoveel, dat ik besloten heb het op te schrijven en te delen, zodat anderen hun voordeel daarmee kunnen doen.
Daarom
deze blog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten