Bij ons
thuis is dyslexie tijdens het eten vaak onderwerp van gesprek. Dan niet
dyslexie op zich, maar vooral de gevolgen en waar zoonlief tegenaan is gelopen
die dag. Zo ook een keer toen oma met ons mee at. Al die verhalen aanhorend
moest ze glimlachen. “Maar dan kan ik jullie ook wel eens wat vertellen”. Alle
oren gespitst; oma kreeg de volle aandacht.
Oma vertelde dat zij en opa een keer naar het tien-minuten-gesprekje met de juf gingen en een vraag hadden. Ze snapten niet dat het gewone taalwerk redelijk goed ging, maar dat het elk dictee helemaal mis was. Met alle frustraties van dien. De meest simpele woorden als melk werden totaal verkeerd geschreven.
De juf snapte er ook niets van. Ze vertelde dat het normaal gesproken inderdaad best goed ging, en dat ook de bijbehorende taalregels best bekend waren. Maar dat het bij een dictee net leek of alle regels vergeten waren. Daarover doorpratend zonder er achter te komen wat er precies mis ging, vroeg opa uiteindelijk hoe het dan ging, een dictee.
Dus de juf begon te vertellen. Als eerste zei ze dat ze altijd begon te zeggen dat de kinderen goed moesten luisteren en precies dat moesten opschrijven wat ze hoorden. En vervolgens deed zij haar uiterste best om de woorden zo goed mogelijk te articuleren.
En daar voegde ze een voorbeeld aan toe: de mellukboer bracht de melluk rond...
Oma vertelde dat zij en opa een keer naar het tien-minuten-gesprekje met de juf gingen en een vraag hadden. Ze snapten niet dat het gewone taalwerk redelijk goed ging, maar dat het elk dictee helemaal mis was. Met alle frustraties van dien. De meest simpele woorden als melk werden totaal verkeerd geschreven.
De juf snapte er ook niets van. Ze vertelde dat het normaal gesproken inderdaad best goed ging, en dat ook de bijbehorende taalregels best bekend waren. Maar dat het bij een dictee net leek of alle regels vergeten waren. Daarover doorpratend zonder er achter te komen wat er precies mis ging, vroeg opa uiteindelijk hoe het dan ging, een dictee.
Dus de juf begon te vertellen. Als eerste zei ze dat ze altijd begon te zeggen dat de kinderen goed moesten luisteren en precies dat moesten opschrijven wat ze hoorden. En vervolgens deed zij haar uiterste best om de woorden zo goed mogelijk te articuleren.
En daar voegde ze een voorbeeld aan toe: de mellukboer bracht de melluk rond...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten